Site Index
Polish Index
Ksiêga Urantii a Chrześcijañski Fundamentalizm
Ksiêga Urantii a Chrześcijañski Fundamentalizm
Zbawiciel ludzkości
Dr. Meredith Sprunger
Wszyscy chrześcijanie widzą Jezusa jako mediatora pomiêdzy człowiekiem i Bogiem i uważają go za zbawiciela ludzkości. To co ich dzieli to wyjaśnienie zbawienia. Teologowie głównego nurtu chrześcijañskich kościołów widzą zbawienie jako dar Boga, poprzez wiarê w Jezusa, kładąc nacisk na miłośæ Boga do ludzkości i pełną jej akceptacjê jako jego śmiertelnych synów i córek. Teologowie fundamentalizmu chrześcijañskiego uważają zbawienie jako dar Boga poprzez wiarê w Jezusa, gdyż ofiarował on siebie jako krwawą ofiarê wymaganą przez Boga Ojca jako cenê za przebaczenie grzechów ludzkości. Nazywane jest to doktryną odkupienia poprzez krew, w której Jezus jest widziany jako wybawca ludzkości od potêpienia przez sprawiedliwego i świêtego Boga.
Jedynym wierzeniem chrześcijañskim, które autorzy Ksiêgi Urantii energicznie krytykują jest teoria odkupienia przez krew. Czynią to dlatego, gdyż doktryna ta wypacza i szkaluje wielką miłośæ, którą Ojciec Uniwersalny żywi dla swych śmiertelnych synów i córek. Jest to zupełnie niezgodne z nauczaniem Jezusa o naturze Boga Ojca. Miłośæ Boga nie jest uzależniona od jego prawości czy świêtości. Miłośæ jest podstawową postawą Ojca Uniwersalnego w stosunku do wszystkich osób. Jezus jest wprawdzie zbawicielem ludzkości, lecz nie jest jej wybawcą.
Teoria odkupienia przez krew ma swoje źródło w pojêciowym jêzyku Pawła. Wyszedłszy z tradycji żydowskiej i mając na myśli lud żydowski w czasie pisania, Paweł używał symbolicznych idei Jezusa jako "ostatniej ofiary" ich systemu ofiarnego, jako misyjnego podejścia, które miało sens dla tych, którzy posiadali żydowskie pochodzenie. Dzisiejsi erudyci w Nowym Testamencie uznają, że Paweł nie trzymał siê idei Boga, która mogłaby byæ porównaną z dosłowną doktryną odkupienia przez krew. Używał on tego jêzyka pojêæ ofiarnych, gdyż było to jedyne tło odniesienia, które mogło byæ zaakceptowane przez Żydów z jego czasów. Była to misjonarska próba nawiązania do standardów myślenia Żydów.
Wiêkszośæ duszpasterzy głównego nurtu kościołów chrześcijañskich, dawno już porzuciło ideê Boga karzącego. Komentarz bibilijny najszerzej używany dziś w Ameryce to "The Interpreter’s Bible" wydany przez Abingdon Press. W tomie VIII, str 510-11, autor w komentarzu do ewangelii Jana 3:16 mówi, "Pewne z dawnych wyjaśnieñ ewangelii nie są dla nas dzisiaj zbytnio użyteczne. Wiêkszośæ z nas nie czuje siê wygodnie w żydowskim systemie ofiarnym a metafory z niego zapożyczone mogą raczej dezorientowaæ niż oświecaæ. Niektóre z interpretacji, popularne w średniowieczu są dla nas niewiarygodne a nawet potworne. Tak wiêc dla wielu, którzy mają w rêku Ewangeliê, wydaje siê, że mniejszy Bóg daje siebie aby nas ratowaæ od nieprzejednanej furii i oburzenia wielkiego Boga, niełatwej i ciêżkiej do zaspokojenia, domagającej siê swego kawałka czyjegoś ciała. Jest to ohydna herezja i bluźnierstwo bluźnierstw. Było wiecznym planem Boga Ojca aby Jezus Chrystus faktycznie przebywał jakiś czas na ziemi, ‘Bóg w Chrystusie świat ze sobą pojednał’ (Drugi list Św.Pawła do Koryntian 5:19) nie stojąc nadąsany na uboczu, potrzebując pojednania dla siebie.
Powinniśmy uznaæ, że w naszych czasach wiêkszośæ z tych, którzy wciąż akceptują dosłowną teoriê odkupienia przez krew, czyni tak prawdopodobnie przez nieporozumienie a nie w intencji zaprzeczenia kochającej naturze Boga. Wierzenie, że Bóg Ojciec nie może lub nie chce kochaæ człowieka zanim jego niewinny syn nie zostanie brutalnie stracony, jest okrutnym wypaczeniem miłości pełnej natury Niebiañskiego Ojca, którego Jezus objawił człowiekowi. Lecz Ksiêga Urantii potwierdza pozytywne duchowe wartości związane z ukrzyżowaniem oraz ze zbawieniem człowieka, które są ważne tak samo dla fundamentalistów jak i dla innych chrześcijan.
Było wolą Ojca, aby Jezus pozwolił przywódcom żydowskim rozporządzaæ nim według ich życzenia. Bóg nie interweniuje arbitralnie w przemyślane intencje człowieka. Śmieræ Jezusa na krzyżu jest demonstracją głêbokiej miłości, którą on i Ojciec żywią dla ludzi, nawet kiedy ci torturowali go i zabili. Odmówił on użycia boskiej mocy aby ratowaæ siebie albo ukaraæ tych błądzących złoczyñców. Ta wielka miłośæ jest najpotêżniejszym zbawczym dziełem jakim Ojciec i Syn, w takiej sytuacji, mogli obdarzyæ człowieka o niezależnej woli, w celu ostatecznego wyzwolenia go z jego ignorancji, zła oraz grzechu i sprawienia by człowiek rozpoznał transcendentalną miłośæ Boga i zaakceptował swoje synostwo. Zbawienie jest czymś co Bóg w Chrystusie uczynił możliwym dla człowieka. Skoñczony człowiek nie może ocaliæ samego siebie, lecz poprzez wiarê może zaakceptowaæ dar życia wiecznego. Chrystus jest drogą, którą wszyscy śmiertelnicy w naszym wszechświecie idą do Ojca.